Wytrysk przedwczesny – jak sobie z nim radzić?

Co to jest wytrysk przedwczesny?

W medycynie nie ma wstydliwych tematów, dlatego tym razem kilka słów o eiaculatio praecox, czyli o wytrysku przedwczesnym. Jest to dysfunkcja seksualna polegającą na ejakulacji (wytrysku) po minimalnej stymulacji seksualnej, osiągniętej wcześniej, niż mężczyzna chce (przed penetracją lub wkrótce po rozpoczęciu penetracji poniżej dwóch minut) oraz gdy występuje słaba lub brak kontroli nad wytryskiem przez większość stosunków seksualnych w ciągu ostatnich sześciu miesięcy. W konsekwencji prowadzi to do nadmiernego napięcia, niepokoju lub frustracji u mężczyzny. Wbrew pozorom jest to zaburzenie dość powszechne, dotyczy bowiem nawet około jednej trzeciej aktywnych seksualnie mężczyzn. Raport seksualności Polaków publikowany przez profesora Lwa-Starowicza w 2002 i 2005 roku wskazuje, że problem ten dotyczy aż 37% mężczyzn w Polsce.

Czym różni się wytrysk przedwczesny od zaburzeń wzwodu?

Zaburzenia erekcji jest to niezdolność do uzyskania i utrzymania wzwodu członka wystarczającego do satysfakcjonującego odbycia stosunku seksualnego. Mają one głównie podłoże psychogenne (zaburzenia lękowe, depresyjne, psychotyczne, przewlekły stres, bezsenność) ale też organiczne (cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, zaburzenia czynności tarczycy, stosowanie niektórych leków czy używek). Zaburzenia wzwodu pojawiają się też najczęściej u mężczyzn po 40-50 roku życia, a często ich pojawienie się zwiastuje rozwój chorób ogólnoustrojowych, na przykład cukrzycy. Inaczej jest w przypadku wytrysku przedwczesnego, który dotyczy dużo młodszych mężczyzn i często towarzyszy im przez wiele lat życia, powodując znaczne pogorszenie jego jakości. W tym wypadku główna przyczyna leży jednak w strefie emocjonalnej, psychicznej a rzadziej organicznej (np. choroby neurologiczne, wady anatomiczne). Co więcej, sam wytrysk przedwczesny może być wtórnie przyczyną dyskomfortu psychicznego, lęku, niepewności i depresji, co daje obraz błędnego koła.

Główne przyczyny wytrysku przedwczesnego

Wymienić tu można lęk zadaniowy – nadmierny lęk z koncentracją na odbycie satysfakcjonującego obie strony stosunku płciowego, negatywne doświadczenia podczas inicjacji seksualnej w przeszłości, zbyt rzadkie współżycie, duża i gwałtowna łatwość podniecania się, uwarunkowania masturbacyjne, nadmierna czułość żołędzi prącia. Do rzadszych zaliczymy choroby neurologiczne, czy zakażenia układu moczowo-płciowego. Lękowe oczekiwanie powtórzenia się wytrysku przedwczesnego przy znacznym pobudzeniu seksualnym może również powodować wytrysk bez pełnej erekcji.

Czy jest skuteczna metoda leczenia?

W terapii wytrysku przedwczesnego wykorzystuje się szereg metod w zależności od głównej przyczyny powodującej to zaburzenie. Cechują się one wysoką skutecznością, dlatego warto skorzystać z pomocy lekarza, który najlepiej doradzi i dobierze odpowiednią metodę leczenia. Powszechnie dostępne bez recepty i szeroko reklamowane środki powodujące znieczulenie żołędzi prącia (zazwyczaj zawierające lidokainę w postaci aerozolu) mają szereg wad. Lidokaina niestety oddziałuje na obydwoje partnerów, ponieważ znieczula także narządy kobiety. Z nowych rozwiązań w farmakoterapii na uwagę zasługuje dapoksetyna, czyli krótkodziałający inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny SSRI. Stosowanie dapoksetyny wydłuża czas opóźnienia wytrysku i znacznie poprawia odczuwaną kontrolę nad wytryskiem. Lek zażywa się doraźnie, 1-3 godziny przed planowaną aktywnością seksualną. Dapoksetyna jest skuteczna i dobrze tolerowana do leczenia doraźnego, choć stosujemy ją doraźnie tylko raz dziennie. U pacjentów z chorobami serca lub przyjmujących na stałe inne leki neurologiczne czy psychiatryczne trzeba koniecznie zasięgnąć porady lekarskiej przed jej ewentualnym przyjmowaniem. Należy też wspomnieć, że w niektórych przypadkach można dodatkowo rozważyć psychoterapię indywidualną lub partnerską.

Autor: lek. Krzysztof Nietubicz